Faalangst bij kinderen komt veel voor. Bijna alle kinderen hebben er wel op enig moment last van. Meestal gaat het echter vanzelf over, bijvoorbeeld als het kind een aantal (onverwachte) successen heeft behaalt. Soms is de faalangst hardnekkiger.

Faalangst gaat namelijk verder dan normale zenuwachtigheid voor een spreekbeurt of wedstrijd. We spreken van “faalangst”; als de vrees zo groot is dat het een kind écht in de weg zit. Het kind trekt zich terug, blokkeert of gaat zich juist overdreven hard voorbereiden. Zelfs lichamelijke klachten, zoals hoofdpijn, buikpijn en slapeloosheid zijn heel gebruikelijk. En in veruit de meeste gevallen presteert het kind uiteindelijk slechter dan het “normaal” zou doen; waardoor de faalangst weer wordt versterkt.

Hoewel deze ‘negatieve spiraal’ van faalangst bij ieder kind (en bij veel volwassenen) op de loer ligt, zijn er een aantal dingen die je als ouder kunt doen om de kans en de impact te verkleinen.

Goed geprobeerd

Het meest voor de hand liggende en tegelijkertijd het belangrijkste dat je kunt doen, is je kind duidelijk maken dat je fouten mág maken. Dat je leert door fouten te maken. En dat niemand perfect is – zelfs jij niet.

Dit betekent niet dat je fouten hoeft te belonen, maar inzet wel. Zeg dus liever “goed geprobeerd”, ook als iets niet is gelukt. En bewaar (opbouwende) kritiek voor een moment waarop je kind toch niet al boos of verdrietig is over de uitkomst. Of, beter nog, help je kind zelf te bedenken hoe het de volgende keer beter kan.

Daag je zoon of dochter uit om nieuwe dingen te proberen. Maar stel reële eisen aan je kind. Hou de lat niet voortdurend nét buiten bereik je kinderen. En praat open en eerlijk over je eigen fouten en teleurstellingen, toen je jong (en ouder) was. De druk om “perfecte” ouders niet teleur te stellen werkt averechts; nagenoeg altijd op de prestaties en altijd op het geluk van je kind.

Fouten maken mag. Vallen mag. Laat zien dat jij het ook hebt gedaan. En dat je er bent als het hen gebeurt.